پیش‌نوشت:
این روزها در همه‌جا کم‌رنگ هستم. ترجیح این روزهایم این است که بیش از آن‌که بگویم، بشنوم و بیش از آن‌که بنویسم، بخوانم.
اما حرف‌های زیادی در سرم می گذرد که تصمیم‌گرفته‌ام گاهی برخی از آن‌ها را به شکلی کوتاه و همانقدر مبهم که در ذهنم خودم است، در این‌جا نیز بگویم.
آرزوهامان بر باد
و گردبادی بر زمین
باید به زمین نشست
دیگر آسمان بس است
به زمین نیاز داریم!
حتی پرنده نیز برای پرواز
محتاج زمین صاف است
اما زمین صافی نیز دیگر نیست
برای پرواز، زمین را باید شخم زد.
