واژه شئگرا از واژههایی است که برنامهنویسان زیاد با آن کار دارند. برنامهنویسی شئگرا (Object-Oriented Programming) نوعی از برنامهنویسی است که در آن از ابتدا همه عناصر را نمینویسند، بلکه در آن برنامههایی که از قبل وجود دارند و برای هدفی خاص ساخته شدهاند را به یکدیگر ارتباط می دهند و از این ارتباط کارکردی جدید بدست میآورند.
فکر میکنم امروزه یکی از بهترین شیوهها برای کتاب نویسی، شئگرایی است. در بسیاری از مواقع نویسندگانی را دیدهام که از اینکار ترس دارند، ترس از اینکه متهم به بازاری بودن شوند؛ اما فرض کنید کتابی را من قبلا با موضوع ارتباط با مشتری نوشتهام، کتاب دیگری نیز درباره تییپهای شخصیتی مشتریان نوشتهام.
اکنون بهترین فرصت است که کتاب جدیدی بنویسم و درآن به چگونگی ارتباط محتوای این دو کتاب با یکدیگر بپردازم. مثلا کتابی را با موضوع -برخورد مناسب با هر مشتری براساس تیپ شخصیتیاش باید چگونه باشد؟- بنویسم.
البته بسیاری از افراد چنین کتابی مینویسند؛ اما این کتاب بسیار قطور می شود چرا که دوباره حرفهای دو کتاب دیگر را نیز تکرار کرده است و تقریبا نصف محتوای کتاب تکرار است. این افراد از اینکه از سبک شئگرا استفاده کنند، واهمه دارند. از معرفی و ارجاع مخاطب به کتابهای دیگرشان ترس دارند. ترس از متهم شدن به تبلیغ و بازاریابی برای محصولات دیگر.
در سیستمعاملهای امروزی گاهی برای نصب برنامههای جدید، نیاز دارید ابتدا یک برنامه پیشنیاز (کتابخانه) حاوی شئهای استفاده شده در آن برنامه را نصب کنید. در تولید محتوا و کتاب نیز این سیستم شدیدا کاربردی است.
به نظرم زمانی که دو کتاب ۲۰۰ صفحهای داریم و میتوانیم کتابی ۷۰ صفحهای بنویسیم و درباره نحوه برقراری ارتباط بین محتوای این دو کتاب و استفاده از آنها صحبت کنیم؛ کاری بیهوده است که محتوای خود را تکرار کنیم. بهجای تاکید همیشگی بر تولید کتابهای مستقل، بهتر است درآثار جدید مستقیما افراد را به پیشنیازها و موضوعات مرتبط ارجاع دهیم و حتی بگوییم که این کتاب بدون آن دو کتاب هیچ کاربردی ندارد.
ما امروز دیگر نیاز به تولید محتوای مستقل و از ابتدا نداریم، بلکه نیاز به محتوایی داریم که کارکردش ایجاد ارتباط بین محتوای موجود باشد و بتواند با اینکار قلههای جدیدی را پیشرویمان نمایان کند.
#حرف اضافی: جا دارد که از شما عذرخواهی کنم، فضای حرفنوشتهها غیررسمی است و برخلاف سایت آموزشیام ممکن است نوشتهها دچار ساختار منظمی نباشند و حتی دارای اشکالات نگارشی نیز باشند. اینها تنها حرفهایی در دل است که نوشته میشوند.