آموزش غیرحضوری و آموزش‌های آنلاین این روزها در حال رقابت و پیشی‌گرفتن از آموزش‌های حضوری هستند. بسیاری نیز اعتقاد دارند که این آموزش‌ها بسیار آسان‌تر، ارزان‌تر و دردسترس از آموزش‌های حضوری است.
از هرجهت که نگاه کنیم همه دلایل رای بر برتری آموزش‌های غیرحضوری دارند؛ اما یک نکته دراینجا باعث می‌شود که با وسواس بیشتری در این رابطه با قطعیت صحبت کنیم.
آن نکته این است همه موارد درست است تا زمانی که با یک انسان بسیار با اراده و توجه کامل روبرو باشیم؛ اما متاسفانه انسان در اکثر موارد چنین نیست.
انسان‌ها در حالت پیش‌فرض موجوداتی هستند که براساس منطق و اراده تصمیم نمی‌گیرند و هیچ‌گاه در حالت توجه کامل نیستند. این است دام انسان و چاله‌ای است که در مسیر استفاده مؤثر از آموزش‌های غیرحضوری قرار می‌گیرد.
واژه مؤثر را با تاکید خاصی به‌کار می‌برم. مسئله خود آموزش نیست، بلکه تأثیر آموزش است.
(این بدبختی است که بسیاری از ما در مسیر آموزش گرفتار آن هستیم. افرادی را دیده‌ام که وقتی از آن‌ها سوال می‌کنی که شغلت چیست، می‌گوید کتاب می‌خوانم؛ من اصولا با مقدم کردن تکنیک بر فلسفه مخالفم.)
قبلا درباره کارکرد انواع آموزش، حضوری و غیرحضوری، دورهمی‌ها و همچینن درباره بالابردن کیفیت یادگیری در آموزش‌های غیرحضوری صحبت‌هایی کرده‌ام که لینک برخی از آن نوشته‌ها را در زیر قرار می‌دهم:
نگاهی به کارکرد کارگاه، سمینار و رویدادهای دورهمی
افزایش کیفیت یادگیری آموزش‌های غیرحضوری، وبینارها و یک تجربه
اما این‌جا تمام حرفم این است که حذف کامل آموزش‌های حضوری خصوصا برای تازه‌کاران، کسانی که به دنبال نقشه راه هستند، کسانی که هنر شاگردی‌کردن بلد نیستند، کسانی که برای اقدام نیاز به انگیزه اجتماعی دارند و حتی همه انسان‌ها در مواردی که نیازمند توجه خالص هستند؛ امری بسیار پرخطاست.
همچنین باید در طراحی دوره‌های آنلاین نیز به مسئله ذات انسان توجه کرد و در طراحی آموزشی به موانع یادگیری در حالت غیرحضوری توجه کرد و برای آن چاره‌ای اندیشید.
