پیش‌نوشت:
همین چند روز پیش یادداشتی را برای پیج اینستاگرام مجله تغییر درباره یادگیری و آموزش دیجیتال نوشتم.
هرچند قبلا و تحت عناوین مختلف و حتی در همین وبلاگ نیز در این‌باره حرف‌هایی گفته‌ام؛ اما دیدم بد نیست که آن یادداشت کوتاه را در این‌جا نیز بنویسم تا آن را فراموش نکنم و در فرصت‌های پیش‌رو به این بهانه بتوانم این موضوع را به شکل ساختاریافته‌تری ادامه دهم و به آن بپردازم.
اصل مطلب:
یادگیری دیجیتال چیزی است که امروز بیش از هر زمان دیگری با زندگی ما گره خورده است.
گاهی حتی بسیاری از فعالان معتبر این حوزه نیز به اشتباه آن را آموزش مجازی یا آموزش غیرحضوری می‌خوانند.
آموزش دیجیتال چیزی فراتر از غیرحضوری و مجازی است. برای همین است که در بسیاری از موارد بیشتر معایب آن را می‌بینیم.
اما مسئله اینجاست که بله اگر آموزش دیجیتال به‌درستی اجرا نشود، چیزی شبیه فاجعه می‌شود و صرفا می‌شود مجازی و غیرحضوری و در بهترین حالت آنلاین؛ اما اگر بستر و مهارت‌های آن را داشته باشیم، حتی از آموزش‌های حضوری نیز موثرتر و قدرت‌مندتر می‌تواند بشود.
اما در این مسیر دو مشکل بسیار مهم و عمده وجود دارد (که اغلب آن‌ها را جدی نمی‌گیریم):
- مدرسین مهارت‌ها و ابزارهای آموزش و تدریس دیجیتال را ندارند.
- دانشجویان و شاگردان به مهارت‌ها و ابزارهای یادگیری دیجیتال مسلط نیستند.
برای رسیدن به قدرت آموزش دیجیتال و شکوفایی یادگیری دیجیتال، باید این دو گروه و عوامل بالا محقق شوند.
پی‌نوشت:
امیدوارم بتوانم در فرصت‌های دیگر به چالش‌ها و فرصت‌های یادگیری دیجیتال بپردازم و همچنین درباره خطاهای فاحش در این حوزه صحبت کنم.
شاید هم در کنار این نوشته‌ها فضایی رو فراهم کنم که بتوانیم با یکدیگر و برخی از متخصصین و فعالان آموزش در کنار هم، یک گپ خودمانی بزنیم.
