انجمن خیریه امید کمال (انجمن قتل استعداد)
پیش نوشت ۱ :
امروز یکی از دوستانم برایم لینک سایت موسسه خیریه‌ای را به نام (انجمن خیریه امید کمال) برایم فرستاد.
این موسسه با شعار ارائه خدمات آموزشی به افراد بی‌بضاعت و محروم و همچنین کمک به آینده این افراد فعالیت می‌کند.
پیش نوشت ۲ :
در حال گشت‌زدن در سایت خیریه امید کمال بودم و داشتم نحوه کار و خدمات این موسسه را مطالعه می‌کردم، تا به صفحه شرایط پذیرش دانش آموز رسیدم.
ابتدا شما را به مطالعه این شرایط دعوت می‌کنم :
۱- اولویت و ارجحیت با دانش آموزان دختر یتیم و بی‌سرپرست می باشد.
۲- دانش آموز باید مستعد و باهوش باشد. لذا باید معدل سوم راهنمایی (ششم نظام جدید ) او حداقل ۱۹ باشد.
۳- عدم دسترسی به مدرسه و امکانات مناسب آموزشی در روستای محل سکونت خود.
۴- موفقیت در آزمون ورودی که توسط انجمن خیریه امید کمال بعمل می آید.
۵- دانش آموز حتماً باید نیازمند باشد.
(ارزیابی نیازمند بودن دانش آموز از راههای مختلف و با دقت، توسط مسئولین انجمن خیریه امید کمال صورت می گیرد و دانش آموز واجد شرایط تا پایان تحصیلات دانشگاهی بطور کامل مورد حمایت انجمن نیکوکاری خیریه امید کمال قرار می گیرد.)
پیش نوشت ۳ :
بعد از مطالعه شرایط فوق در فکر فرو رفتم و به شدت برانگیخته شدم، از آن‌جایی که نتیجه این نوع تفکر قابل پیش‌بینی بود، به جست‌وجو در سایت ادامه دادم و با صفحه موفقیت‌ها مواجه شدم که متنی پرشور و غرور در ابتدای آن درج شده بود و سپس لیست موفقیت‌ها؛ پس از مطالعه این صفحه برانگیختگی‌ام تبدیل به تهوع شد و از آنجا که بیشتر افراد موسس این خیریه پزشک هستند، احتمالا با حالت تهوع آشنایی کامل دارند.
متن درج شده در صفحه موفقیت های سایت :
دانش آموزانی که هرگز موفقیت در کنکور سراسری دانشگاه در فکرشان نمی گنجید و احیاناً محکوم به ترک تحصیل بودند جملگی در دوره های روزانه دانشگاههای دولتی پذیرفته شدند. بذرهایی که به همت والای نیکوکاران و نیک اندیشان حامی انجمن نیکوکاری امید کمال کاشته و آبیاری شده بودند به ثمر نشستند و تاکنون تمام دانش آموزان تحت پوشش و ساکن خوابگاه های انجمن نیکوکاری امید کمال موفق به ورود به دوره های روزانه دانشگاههای دولتی شده اند.لازم به ذکر است رشته هایی که دانش آموزان انتخاب نموده اند و مشغول به تحصیل می باشند در مقایسه با سایر رشته های دانشگاهی از امکان اشتغال بیشتری برخوردارند و تقریباً دارای تضمین شغلی می باشند. بی شک این موفقیت شگرف و سرنوشت ساز مرهون لطف خداوند متعال و کمک های مهربانانه و سخاوتمندانه یکایک همیاران نیکوکار می باشد . به امید روزی که هیچ دانش آموز نیازمندی به دلیل فقر از تحصیل باز نماند . جهت مزید اطلاع ذیلاً گزارش این موفقیت ارزشمند حضورتان تقدیم می گردد .
شایان ذکر است : ( برای حفظ عزّت نفس این عزیزان از ذکر نام یا ارائه عکس خودداری شده است)
حرف اصلی (نقد):
نحوه عملکرد خیریه امید کمال، افتخارات آن و شرایط پذیرش آن دوباره مرا یاد درد بزرگ جامعه ایرانی انداخت و لازم دانستم چند خطی در این مورد بنویسم.
۱- هنوز متوجه نشده‌ام که دلیل در اولویت بودن دختران برای کسب حمایت در چیست؟
آیا می‌شود بین جنسیت‌ها تفاوت قائل شد و یا اینکه گفت کدام یک در آسیب بیشتری هستند و یا اینکه کدام جنسیت برای جامعه مفیدتر؟
بر اساس چه مبنای منطقی این تصمیم گرفته شده است؟ آیا در این تصمیم‌گیری سلیقه شخصی تاثیر نداشته است؟
۲- منظور از دانش‌آموز مستعد و باهوش چیست؟ اصلا از نظر علمی چه کسی با هوش است و چه کسی احمق؟
چه کسی گفته است معنای هوش و استعداد انسان نمره ۱۹ -آن هم در سوم راهنمایی- است.
* بسیار دیده‌ام افراد احمق، بی‌سواد و بی‌شعور که دارای نمرات و مدارک بالای دانشگاهی هستند.
۳- در یکی از شروط به عدم وجود امکانات آموزشی مناسب در محل اشاره شده است، حال من از این دوستان یک سوال دارم؛ اگر امکانات در محلی وجود نداشته باشد، آن فرد چگونه می تواند برای شما نمره ۱۹ بیاورد؟
۴- در بند دیگری می‌بینیم که شرط بعدی آزمون ورودی است؟
مبنای این آزمون چیست؟ در این آزمون چه سوالاتی مطرح می‌شود؟ دانش‌آموزی که امکانات ندارد چگونه در آزمون شما موفق شود؟
حال اگر مطالب صفحه موفقیت‌ها را با نگاهی عمیق بخوانیم، کاملا با تفکر این دوستان آشنا خواهیم شد و به چرایی سوالات فوق می‌رسیم .
و البته باز به این طرز فکر مزخزف می‌رسیم که موفقیت را فقط در موفقیت کنکور سراسری می‌بینیم .
اینجا یک سوال دیگر نیز مطرح می‌شود: آیا ورود به دانشگاه موفقیت محسوب می‌شود؟
اگر جواب فردی آری باشد، احتمالا به شدت دچار عقده‌های درونی است و مفهوم موفقیت را درک نمی‌کند.
منظور از رشته‌هایی با تضمین اشتغال چیست؟ مگر بین رشته‌ها تفاوت است؟ مگر ارزش رشته‌ها با هم متفاوت است یا شاید هم پول بعضی‌ها بیشتر است؟
من فکر نمی‌کنم که ارزش هر تخصصی با دیگری متفاوت باشد و حتی میزان درآمد آن. شاید منظور دوستان این بوده است که در بعضی‌ها امکان تیغ زدن و زورگویی به مردم بیشتر است.
* اگر لیست رشته‌های قبولی رو در این انجمن نگاه کنیم، ۷۰ درصد در شاخه پزشکی هستند، از آنجا که موسسین و مدیران این موسسه از قشر زحمت‌کش پزشکی‌اند، آیا این نشانه تصمیم‌گیری این دوستان و تاثیر تفکر آنها بر دانش‌آموزان نیست؟
* آیا کسی از دانش‌آموزان این انجمن بوده است که راهی غیر از دانشگاه برود و در حوزه دیگری فعال شود؟
پیشنهاد :
اگر کمی این دوستان تحصیل‌کرده سواد و دانش فلسفی خود را افزایش دهند، با مفهوم عزت نفس آشنا می‌شوند که توضیح آن در اینجا نمی‌گنجد و خود فرصتی طولانی می خواهد.
اما همین بس که اگر فردی دارای عزت نفس بالا باشد، درج نام و عکس او نه تنها باعث کاهش عزت نفس نمی‌شود ، بلکه به آن افتخار هم می‌کند.
حرف آخر :
ای‌کاش در این مجموعه افراد مهارت‌های زندگی را نیز یاد می‌گرفتند، به آنها کمک می‌شد که خود را بشناسند، موفقیت برای آنها درست معنی می‌شد .
ای‌کاش مسئولان مربوطه، کمک‌های مردمی را صرف تحقق عقده‌های درونی خود نمی‌کردند.
ای‌کاش به افراد آموخته می‌شد که متفاوت هستند و می توانند با همین تفاوت‌ها دنیا را تغییر دهند .
ای‌کاش آموخته نمی‌شد که پزشک و مهندس موفق است و هرآنچه غیر از آن، بدبخت.
ای‌کاش استعداد واقعی آنها کشف می‌شد و علی قصه ما به جای یک مکانیک شاد و شکرگزار، یک پزشک غمگین نبود.
به دوستان این موسسه توصیه می‌کنم در اهداف خود یک بازنگری انجام دهند، چون اکنون در این موسسه نه‌تنها هیچ ارزش‌آفرینی انجام نمی‌شود، بلکه فقط زباله تولید می‌کند و تبدیل به انجمن قتل استعداد شده است.
پی‌نوشت:
نمی‌خواهم در نیست خیر موسسین و فعالان این انجمن تردیدی کنم و زحمات‌شان را نادیده بگیرم، بلکه هدف من از این نوشته باز کردن بخشی از واقعیت بود که شاید افراد درون گود آن را نبینند.
البته که هم‌چنان منتظر پاسخ مسئولین انجمن خیریه امید کمال به سوالاتی که درج شد هستم؟
امید جهانداری
نویسنده و پژوهشگر حوزه آموزش
۹ دیدگاه. ارسال دیدگاه جدید
آقای جهانداری
ای کاش نقدتان را بر اساس تحقیقات میدانی و مصاحبه با موسس این انجمن می نوشتید. «مصاحبه با موسس» اولین وظیفه انسانی شما قبل از این قبیل بهانه جویی ها به نام نقد بود.
سلام.بنظر من دلیل اینکه دانش اموزان دختر رو توامید کمال میپذیرن اینه ک دختراب راحتی وتنهایی نمیتونن هرجابرای تحصیل برن ب هرحال توی جامعه ی ما اینجوریه وتوی اکثرخونواده هاب تحصیل دخترکمترازپسراهمیت میدن ۲دانش اموز مستعد منظور هم ای کیوی انیشتین نیست کسی ک ب درس علاقه داشته باشه و تلاش کنه وکسی ک بتونه توی روستا یاجایی باامکانات کم معدل ۱۹وبیاره حتی اگه سطح اموزشی پایین بوده باشه ینی اینکه اون شخص تلاش کرده وعلاقه داره وامتحانات سوم راهنمایی نهایی هستش پس معدل بالای ۱۹شون اعتباری بردرسخون بودنشونه و کسی ک توی امیدکمال ب عنوان دانش اموز میاد وبراش هزینه میکنن باید درس بخونه درغیر اینصورت چ نیازی ب اومدن ونگه داشتنش وجودداره۳سطح درساتوی راهنمایی جوریه ک اگه معلمت هم خوب نباشه خودتم میتونی بخونی پس ربطی ب امکانات نداره و گذشته ازاین ممکنه کسی تومحل زندگیش مدرسه راهنمایی خوبی باشه اما دبیرستان ن این در حالیه ک سطح سوالات کنکور فوق کتاب درسیه وخوددانش اموز ب تنهایی نمیتونه ازپسش بربیاد۴ این ازمون ازکتاب درسی هستش و تعیین سطح برای حضور دانش اموز درمدارس مختلفه ولزومابراساس این ازمون دانش اموزان پذیرفته نمیشن۵بله موفقیت درازمون سراسری وقبول شدن توی ی رشته و دانشگاه خوب. ینی موفقیت برای دخترایی ک تنهاراه ب دست اوردن ی شغل و جایگاه اجتماعی خوب وجود داره درس خوندنه واین موضوع هیچ ربطی ب عقده ی درونی نداره۶بله بین رشته ها تفاوت هست و این ربطی ب ارزش انها نداره چون کسی ک برای ایندش سختی میکشه قطعا اینده ای باارامشو میخادواین هم نیاز ب ی شغل خوب داره و برای شغل خوب نیاز ب رشته ی خوب هست وربطی ب زورگویی وباج گرفتن نداره۷درسته اکثردانش اموزان تورشته های پزشکی تحصیل میکنن چون ب نسبت بقیه رشته ها ایندشونو بیشترتضمین میکنه و رشته ی دبیرستانشون تجربیه وهیچ ربطی ب شغل حامیان انجمن نداره۸ایا شماخودتون جای اون شخصی ک قراره اسم و عکسشوبزارن بودید و اگه بودید بازهم پای حرفتون میموندید.شاید برای خودش دلیلی داشته باشه ک از نظرخودش مهمه.درضمن من خودم از دانش اموزای امید کمال هستم و اینارو باتوجه ب تجربه ای ک تواین دوسال از انجمن کسب کردم میگم
سلام آقای جهانداری شما تمام نظراتتون فقط بر اساس سایت این موسسه نوشتید؟ یا از نزدیک با این موسسه آشنایی دارید؟
من با این موسسه از نزدیک آشنایی دارم و انتقاداتی نسبت به بعضی اهداف و روشهای آن دارم اما نظرات شما هم درست نیست میدانم در نوشتن اهداف موسسه دقت کافی نشده ولی این تمام اهداف این موسسه نیست بزرگنمایی در نشان دادن موفقیت در کنکور یا رتبه های خاص فقط به دلیل وضعیت آموزشی بیمار این کشور هست و دیدگاه مردم نسبت به نوع موفقیت وگرنه این تنها هدف موسسه نیست و اما هیئت امنا این موسسه فقط پزشک نیستن و این موسسه توسط پزشکان تاسیس نشده… و دلیل اینکه چرا فقط دختران انتخاب شده جرقه تاسیس این خوابگاه از خوابگاه دخترانه ای که قبلا در شهرستان جیرفت بود که با حمایت موسس امید کمال از وضعیت بسیار نامطلوب به وضع قابل تحمل رسید شروع شد برای همین ادامه کار در کرمان نیز خوابگاهی دایر شد و اتفاقا مسئولین موسسه تمایل دارند در زمینه تحصیل پسران هم فعالیت کنند منتهی هنوز بودجه کافی برای این امر ندارند بقول معروف نمیتوانند دو تا هندوانه همزمان بردارند… شما بعنوان یک پدر روستایی که دخترتون برای دبیرستان یا باید ترک تحصیل کنه یا در منزل یکی از اشنایان اگر داشته باشد و مشخص نیست چه اتفاقی برای دخترشون میفته کدوم راه انتخاب میکنید؟ و در ضمن برای خوابگاه جیرفت اصلا شرط معدل نیست… لطفا با شناخت کافی قضاوت کنید
سلام خدمت شما جناب سهیل عزیز
از اینکه دیر به کامنت شما پاسخ می‌دهم عذرخواهی می‌کنم، در این ایام درگیری‌های کاری زیادی داشتم و فرصت این کار نمی‌شد و از طرف دیگر نمی‌خواستم پاسخی فوری و سرسری به شما بدهم.
قضاوت من از روی داده‌‌های موجود بوده است. که تمامی آنها را نیز با آدرس و مشخصات در متن آورده‌ام.
اینکه شما می‌گویید به علت سیستم آموزشی بیمار در ارائه آمارها بزرگنمایی شده است. خود عذر بدتر از گناه است.
اگر چنین باشد این موسسه چه تفاوتی با امثال قلم‌چی و گاج دارد. اگر هدف سازمانی امر خیر و کمک باشد، چه نیازی به بزرگنمایی دارد؟
مورد دیگر اینکه به‌هرحال چنین معیارهایی برای مدیران موسسه نماد موفقیت بوده است که این خود نشان‌دهنده ذهنیت درمانده و بیمار یک مدیر است.
مگر می‌شود کسی با چیزی مخالف باشد؛ اما همان را تبلیغ کند.
نکته دیگری که وجود دارد، امروز عصر رسانه و محتوا است. اصلا نمی‌پذیرم که کسی بگوید نباید من را از طریق سایتم قضاوت کنی، من در واقعیت چیز دیگری هستم.
اگر مدیران موسسه چنین تفکری را دارند که اوضاع فاجعه است. این نشان‌دهنده این است که افرادی که در سرنوشت دانش‌آموزان این سرزمین نقش دارند، اصلا صلاحیت چنین کاری را ندارند، چرا که چیزی از دنیای مدرن و معیار موفقیت‌های امروز نمی‌دانند.
چگونه این افراد می‌خواهند افراد را برای دنیای آینده آماده کنند؟
حرف زیاد است و فرصت کم، حرف را کوتاه می‌کنم.
این نوشته هنوز تمام نشده است و هرآنچه بوده براساس چیزهایی بوده است که موسسه امید کمال از خود نشان داده است.
همچنین لحن این نوشته سوالی بوده است و سوالاتی که در ذهن نویسنده شکل گرفته است.
آخرین جمله از دوستان عزیز این موسسه خواسته‌ام که به سوالات پاسخ دهند و اگر بنده اشتباه کردم، درباره آنها توضیح دهند.
که متاسفانه هنوز به این سوالات پاسخی داده نشده است.
در پایان امیدوارم که مدیران این موسسه اگر نیت خیر دارند (که شما می‌فرمایید چنین است و احتمالا هم است) دانش خود را به‌روز کنند و از متخصصین حوزه آموزش و تربیت مدرن در این زمینه کمک بگیرند تا زحماتی را که می‌کشند بی‌حاصل نکنند.
با تشکر از شما برای پاسخ‌تان و اینکه دغدغه رشد و آموزش کودکان ایران را دارید.
سلام آقای جهانداری اینکه پرسیدم از طریق سایت منظورم این بود کاش از نزدیک هم این موسسه را بررسی میکردید و دیدگاههای خودتون رو با مسئولین آن موسسه به اشتراک میگذاشتید اینکه این هدف یا بزرگنمایی در این هدف اشتباه هست را قبول دارم اما درست نیس تمام اهداف و تاثیر آن بر زندگی این دختران موسسه را در یک مقاله که ممکنه تاثیر منفی در کمک دیگران به این موسسه و رشد ان داشته باشد را بخاطر یک هدف اشتباه زیرسوال ببرید راه درست این بود شما قبل از ثبت این مقاله نظراتتون رو با مسئولین موسسه در میان میگذاشتید و اینکه تا بحال پاسخی ندادن شاید حتی به همان دلیلی که شما تعاملی با موسسه ندارید آنها هم از مقاله شما آگاهی نداشته باشند. بودن خوابگاههای دخترانه در شهرها به دلیل عدم دسترسی بعضی روستاها به دبیرستان ضرورتی انکار ناپذیره و اگر کسی این ضرورت را درک کرد ما که ادعای دغدغه آموزش یا رشد فرزندان این مرز و بوم را داریم باید برای درست اداره شدن آن کمک کنیم نه که بودن آن را بطور کامل زیر سوال ببریم مقاله شما انتقادی نیست بلکه تخریبی است. هر اهل علمی می داند بدون شناخت کافی و تحقیق همه جانبه نباید نظر قطعی داد ولی شما فقط بر اساس یک منبع کامل نظر قطعی دادید.
[…] در مقاله‌ای به نقد و بررسی آن بپردازم و قبلا نیز در نقدی که بر موسسه امید کمال داشتم، اشاراتی به آن کرده‌ام. اما دکتر علی عبدالعالی […]
متن بسیار تامل برانگیزی بود . در حقیقت اینجانب قصد داشتم تا به نمایندگی از گروهی از دوستان برای مشارکت در یکی از طرح های جاری در مراکز خیریه اقدام نمایم و این مرکز را مدنظر داشتم . لیکن با خواندن این مطلب ، تا حدودی در تصمیم خود مردد شدم . آیا جناب جهانداری ، موسسات مشابه ولی با عملکرد بهتر را سراغ دارند ؟
با سلام و احترام خدمت شما ایمان عزیز
در ابتدا به شما و دوستان‌تان برای نیت خیری که دارید و اینکه تصمیم گرفته‌اید در راه آموزش و توانمندی افراد کمک کنید تبریک می‌گویم.
متاسفانه مشکلی که اکثر موسسات خیریه دارند، این است که در جهت توانمندسازی و پرورش استعداد‌های افراد حرکت نمی‌کنند و به نوعی به افراد مدل ذهنی خود را تحمیل می‌کنند و معمولا هم فردی که نیازمند باشد در بسیاری از موارد با خود فکر می‌کند که آن چیز که آنها می گویند باز بهتر از هیچ است و مسیری را که دیگران دوست دارند می‌روند، به مانند فردی که برای اینکه پدرش هزینه‌های ازدواج او را پرداخت کند، راضی به ازدواج با فرد توصیه شده توسط پدرش می‌شود و نه فرد مورد علاقه خود و همه می‌دانیم آخر داستان چیست.
به نظرم اگر جامعه‌ای بخواهد رشد کند، تنها راه این است که افراد آنچه را که دوست دارند و درآن استعداد دارند انجام دهند، تنها کاری که ما می‌توانیم در این مسیر انجام دهیم این است که کمک کنیم که افراد کار مورد علاقه خود را انجام دهند و اگر در این مسیر نیازهایی دارند، آنها را برای‌شان تامین کنیم.
بنده نیز با معیارهای فوق موسسه‌ای را نمی‌شناسم و امیدوارم در آینده شاهد ایجاد آنها باشیم، اما در این زمینه پیشنهادی دارم – تاکید می‌کنم نظر شخصی است- که شما نیز می‌توانید بر روی آن فکر کنید و اگر دوست داشتید آن را انجام دهید.
پیشنهاد : موسسات آموزشی و ورزشی و هر فضایی را که باعث رشد و توسعه افراد می‌شود را پیدا کنید و در پی آن افرادی را نیز پیدا کنید که به این خدمات برای ارتقا و رشد خود نیاز دارند؛ اما هزینه آن را ندارند و در پی آن بخشی از هزینه‌های هر دوره‌ای را که خود دوست دارند (تاکید می‌کنم هر آنچه را که خود دوست دارند) می‌خواهد آشپزی باشد، می‌خواهد خیاطی باشد، می‌خواهد پزشکی باشد و … را تامین کنید.
دام: در این مسیر مراقب باشید که سراغ فضاهای آموزشی مسموم و به نظر من دلالان آموزشی از جمله موسسات کنکور نروید که چیزی نیست جز ریختن پول در سطل زباله و نه تنها باعث توسعه جامعه نمی‌شود، بلکه همانند علف‌های هرز از رشد و توسعه جامعه نیز جلوگیری می‌کنند.
با سلام خدمت جناب جهانداری و تشکر بابت پاسخ شما .
بنده نیز به مانند شما هیچ اعتقادی به فرایند غیرعلمی و ضداستعداد کنکور ندارم و مطمئنا پیشنهاد شما را در مسیری که منجر به ایجاد دانش و مهارت در فرد مورد نظر گردد ، به کار خواهم بست . بسیار ممنونم